Volgens Armando ontstond het werk zo: ‘Ik woonde op de Prins Hendrikkade, en als ik daar ’s nachts liep, schenen de straatlantaarns met rozig licht op dat water, zodat het bijna zwart leek. Een beetje unheimlich. Dat soort schoonheden grijpt mij aan.’
In de kunst kan zwart staan voor de ultieme reductie, de absolute nul. Het kan neutraal zijn, maar ook geladen met betekenissen. In Paint it black wordt Zwart water omringd door werken uit de collectie waarin zwart een belangrijke rol speelt, van onder anderen Jo Baer, Ad Reinhardt, Richard Serra, Robert Morris, Louise Nevelson, Francesco Lo Savio en Tony Smith.
De titel Paint it black verwijst naar het gelijknamige nummer uit 1966 van de Rolling Stones maar moet, evenmin als in het nummer, niet al te letterlijk worden genomen. Het nummer verwijst naar persoonlijk leed, maar ook naar de onvrede van een jonge generatie met de toenmalige politieke en maatschappelijke verhoudingen. Dezelfde onvrede die ook leidde tot grote omwentelingen in de kunst. De meeste kunstwerken in de tentoonstelling zijn ontstaan in dezelfde periode.
Beluister het interview op Radio GLD met junior conservator Jip Hinten, over Zwart water van Armando (uur 1, vanaf 49:20 min).
Lees de zaalteksten
Muurverfsponsor: 