Cement
Wilhelm Lehmbruck vertrekt na zijn klassieke opleiding in Düsseldorf naar Parijs, waar hij zich verder ontwikkelt onder invloed van Rodin, Meunier en vooral Maillol. Aan het begin van zijn carrière maakt hij meestal marmeren beelden, maar al snel ontdekt hij de mogelijkheden van andere materialen. Veel beelden laat hij gieten in cement, om zo beter de structuur en de huid van het origineel in klei te kunnen behouden.
Zeven versies
Hij maakt deze grote Staande vrouwenfiguur verschillende keren: de eerste keer in gips en daarna nog zes keer in cement, zoals deze versie. De vrouw straalt rust uit, niet alleen door haar ontspannen houding, maar ook door het licht gebogen hoofd en de gesloten ogen.
Traumatische ervaringen
In 1914 wordt Lehmbruck opgeroepen om in het Duitse leger dienst te doen. Hij werkt als verpleger in een militair hospitaal. Zijn traumatische ervaringen bij het verplegen van gewonde en stervende soldaten en zijn eigen kwetsbaarheid verwerkt hij in enkele aangrijpende beelden. Vertwijfeld over zijn aanhoudende zware depressies maakt hij in 1919 in zijn atelier in Berlijn een einde aan zijn leven.
