Symfonie in geel
Van Gogh heeft al lang de ambitie om een ‘symfonie in geel’ te maken, een werk in verschillende tinten geel. Dit is een gewaagde opgave want de voorstelling kan snel een amorfe kleurmassa worden. In dit stilleven aarzelt hij duidelijk nog om met geel op geel te werken. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het harde toonverschil tussen het geel van de citroenen en dat van de tafel.
Andere kleuren
Ook voegt hij andere kleuren toe: het donkergroen van de fles, het lichtgroen van de achtergrond, de oranje sinaasappels en dito kurk op de fles, en vooral de lichtblauwe schaduwen. Daarmee zet hij de donkere citroenen nog eens extra af tegen het lichte geel van het mandje en de tafel en benadrukt hij tegelijk de scheiding tussen de tafelrand en de achtergrond.
Ontzag
Helene Kröller-Müller schrijft vol bewondering dat als ‘je je eens zult kunnen verplaatsen in het gemoed van iemand, die zóó citroenen heeft kunnen zien en ons vertolken, dan zal je van kunst genieten omdat je er uit voelt, dat er ten spijt van alles iets in de wereld is, waar wij telkens weer naar zoeken en telkens weer ontzag voor moeten hebben.’