Op de bovenverdieping van Lange Voorhout nr. 1 wordt de Afdeeling Gebouwen van Müller & Co gevestigd, onder leiding van Helene. Ze heeft grote plannen. Sinds haar bezoek aan Florence wil ze laten zien ‘hoe ver aan innerlijke beschaving een koopmansgezin uit het begin der eeuw ’t zou hebben gebracht’. Ze wil bouwen voor de toekomst. In juni 1913 treedt de architect H.P. Berlage in dienst. Zijn eerste belangrijke opdracht is het ontwerpen van een kantoorpand voor Müller & Co. in Londen: het Holland House.

Voor boerderij De Harscamp op de Veluwe ontwerpt Berlage een nieuw hoofdgebouw, kippenhokken en een varkensstal. Daarnaast werkt hij aan de ontwikkeling van een modelboerderij voor een ander landgoed, De Schipborg bij Anloo in Drenthe. 

Nadat de plannen voor Helenes museumhuis op landgoed Ellenwoude zijn vastgelopen, kopen de Kröllers in 1915 de Villa Groot Haesebroek in Wassenaar. Helene is uitgekeken op het rijk geornamenteerde Huize ten Vijver en wil een moderner en strakker huis. Berlage maakt een ontwerp voor de renovatie van de villa en ook voor het naastgelegen jagershuis Wildrust, dat een nieuwe bestemming krijgt als woonverblijf van Sam. Eind 1915 krijgt Berlage de opdracht om op de Veluwe een monumentaal buitenhuis te ontwerpen waar Anton zijn gasten kan ontvangen: jachthuis Sint Hubertus.

In 1915 vraagt Helene aan Joseph Mendes da Costa, die zij beschouwt als de grootste beeldhouwer van zijn tijd, een standbeeld te maken van de Zuid-Afrikaanse generaal Christiaan de Wet. Ze heeft ontzag voor de mannen die in de Tweede Boerenoorlog (1899-1902) tot het bittere eind voor hun land hebben gevochten. Monument Christiaan de Wet krijgt een plaats in ‘het Otterlosche zand, dat het meest lijkt op sommige gedeelten van Zuid-Afrika’. Ze vraagt Mendes da Costa ook een monument te maken voor Marthinus Steyn, een andere Boerenleider en tevens goede kennis van de Kröllers. Met deze opdrachten legt Helene de basis voor haar landschapspark op De Veluwe als een ‘blijvend monument waar natuur en kunst op zeldzame wijze vereenigd zijn’.

Op advies van Bremmer komt in 1914 ook Bart van der Leck in dienst van de Afdeeling Gebouwen. Helene en Bremmer zien in de kunstenaar een groot vernieuwer en willen hem alle ruimte geven. Hij ontwerpt onder meer het monumentale glas-in-loodraam Mijnbouw voor de entreehal van het hoofdkantoor van de firma, een affiche voor de Batavier-lijn, tegelversieringen en reclamemateriaal voor boerderij De Schipborg. Daarnaast voert hij privé-opdrachten uit voor de Kröllers. Hij geeft kleuradviezen voor hun woonhuizen en ontwerpt de typografie van Helenes verzamelmappen met kunstreproducties. Als zijn kleuradviezen in 1916 niet op waarde worden geschat door Berlage, zegt hij zijn contract op. Hij wil meer artistieke vrijheid.

Helene werkt al geruime tijd aan het inventariseren van haar verzameling. Vier jaar eerder schrijft ze aan Sam dat ze hoopt ‘dat het in orde komt en ik maar mijn boek behoef open te slaan om ieder detail te weten’. Op 1 april 1917 is de eerste officiële schilderijencatalogus een feit. Hierin geeft Bremmer een alfabetisch overzicht van de collectie die op dat moment bestaat uit 408 werken.