Metaalbewerking
De Spaanse kunstenaar Julio Gonzalez leert van zijn vader, die edelsmid is, smeden, solderen, snijden en andere vormen van metaalbewerking. Hij vestigt zich in 1900 in Parijs, waar zijn landgenoten Pablo Gargallo en Pablo Picasso hem inspireren sculpturen van ijzer te gaan maken.
Schetsmatig
Hij ontwikkelt zich tot een meester in het assembleren van door hem bewerkte, losse stukken schroot en ijzerafval. Zijn geliefdste onderwerp is de vrouw, zittend, liggend of dansend, haar haar kammend of in de spiegel kijkend. Met platte stukken en stroken ijzer duidt hij zijn figuren en koppen schetsmatig aan.
Tekenen in de ruimte
Vanaf 1932 worden zijn beelden soberder, strenger en vooral meer lineair, zoals dit beeld. Door middel van platte en ronde stangen en staven weet hij hier met enkele expressieve, opwaartse lijnen de suggestie te wekken van een knielende, biddende vrouw, die haar armen ten hemel heft. Het gebed is een sprekend voorbeeld van hoe Gonzalez zelf zijn beelden ziet: als een vorm van ‘tekenen in de ruimte’.
