‘Humane architectuur’
Het Aldo van Eyck-paviljoen in de beeldentuin is een zo getrouw mogelijke kopie van het tijdelijke paviljoen dat deze Nederlandse architect in 1965-1966 ontwierp voor de 5e Internationale beeldententoonstelling Sonsbeek ’66 in Arnhem. Zoals in alle ontwerpen van Van Eyck, die een voorstander is van een ‘humane architectuur’, spelen cirkels en rondingen een belangrijke rol in het gebouw.
Lichtvoetig karakter
Het paviljoen bestaat uit zes evenwijdig geplaatste wanden van lichtgrijze betonsteen, zodat er een soort gangen ontstaan. In deze vijf gangen zijn halfronde ruimtes gemaakt. De wanden dragen een transparant dak, waardoor het licht gezeefd binnenkomt. Ondanks de compactheid heeft het gebouw een lichtvoetig en vriendelijk karakter.
Tegenhanger
Met zijn opvallende lay-out vormt het Aldo van Eyck-paviljoen een tegenhanger van het Rietveldpaviljoen. De architectuur van Rietveld is open en heeft aan alle kanten contact met de omringende beeldentuin. Het paviljoen van Van Eyck is een meer besloten gebouw, waar de toeschouwer als het ware tegen de tentoongestelde beelden ‘op botst’.
